"Fuxir"
Obra: "Fuxir"
Escritor: Jean Philippe Toussaint
Personaxes: home sen nome, Marié, Li-Qi e Zhang.
Tempo: o tempo da historia dura 5 días.
Escritor
Jean-Philippe Toussaint é un escritor e cineasta belga de lingua francesa nacido o 29 de novembro de 1957 en Bruselas. Licenciouse no Instituto de Estudos Políticos de París en 1978 e posúe un doutorado en historia contemporánea. É autor de oito novelas e varios relatos, todo publicado na prestixiosa editorial francesa Les Editions Minuit, que se caracterizan por un estilo minimalista e nas que os personaxes e as cousas non teñen máis significado que o seu propio.
 |
| Jean Philippe Toussaint,imaxe recollida de lesoir.be |
Obtivo o Prix Victor Rossel en 1997, o Prix Médicis en 2005 e o Prix Décembre en 2009. As súas novelas foron traducidas a máis de vinte idiomas entre os que se atopan o castelán, o galego e o catalán. Ademais de escritor, Jean-Philippe Toussaint é director e guionista de cine e fotógrafo. En 2005, obtivo o Premio Médicis por Fuxir. O Premio Médicis é un galardón literario francés dado cada ano no mes de novembro. Fundado en 1958 por Gala Barbisan e Jean Pierre Giraudoux, concédese a un autor cuxa "fama aínda non emparelle ao seu talento".
“En vinte anos, Jean-Philippe Toussaint pasou dun cuarto de baño á China co belo Fuxir, publicado en setembro de 2005, continuación invernal de Faire l’amour. Ambos libros forman un díptico: o primeiro narra unha ruptura, o segundo as súas consecuencias. Un, estático, desenvólvese nun hotel, o outro parece estar sempre en movemento”.
Sinopsis
A novela, publicada en setembro de 2005, e en galego no 2007, está dividida en tres partes ou capítulos.
Capítulo I
A narración comeza cando Marie e el, o protagonista-narrador, están separados e conta o sucedido no verán anterior a separarse. El marcha a Sanghai a unha viaxe de pracer de 15 días e ela confioulle unha misión de entregarlle 25.000 dólares en efectivo ao axente de negocios dela, chamado Zhang Xiangzhi, que se dedicaban a operacións inmobiliarias na China, negocios de dubidosa legalidade e ilícitos: alugueres e vendas de baixos comerciais, merca de terreos en zonas protexidas e recualificacións por corruptelas e comisións. Xa o fixera en Corea e Xapón e instalárase en HongKon e Pequín e agora debecía por adquirir oficinas en Shanghai e no sur do país.
Zhan Xiangzhi- de 40 anos, bochechudo, pel lisa e cobriza, lentes de sol escuras que tapan a metade da cara. Viste camiseta agrisada de manga curta e unha cadea de ouro no pescozo cun colgante en forma de pouta de dragón. Recibe ao protagonista nun mercedes. Un día invita ao protagonista a unha exposición e alí coñece a Li Qi.
 |
| Libro en francés, imaxe recollida de galinettelola.wordpress.com |
Compran os billetes de forma clandestina (toda a sociedade vende no mercado negro), e mentres el vai por unhas bebidas, ela dálle un agasallo a el. O tren é nocturno; ían en liteiras e van cear ao vagón restaurante. Cando se deitan e queda durmido Zhang saen eles dous do compartimento e quedan a beber cervexas no medio de dous vagóns onde estaban os aseos. Bícanse e entran no servizo e cando están a piques de ter unha relación sexual, chaman á porta e logo sóalle o móbil a el dentro da mochila que quedou fóra. Sae e é Marie para dicirlle que morrera o seu pai (Henri de Montalte).Marie- está tranquila, non chora nin berra, nin fai xemidos nin salouca; ten a voz tranquila. Chamáralle Maurizio, o caseiro da residencia do pai da Illa de Elba onde estaba a pasar o verán. Morrera afogado por enfermidade cardíaca. No momento de recibir a nova, Marie está no Louvre, eran as 5 da tarde e saíndo do museo é cando chama ao protagonista para dicirllo.El chora no tren ante a nova. Tal vez pola infidelidade del e a pena dela.
Capítulo II
Chegan a Pequín antes das 9 da mañá e van a un hotel en obras que negociara Zhang e decátase de que eles dous comparten a habitación. Toma conciencia de que son parella ou amantes. Desde a Habitación chama para cambiar o billete para saír a París ao día seguinte. Cando vai a habitación deles para saír a comer ve polo espello como el lle dá o sobre dos cartos que el lle entregara de parte de Marie. Ela di que vai estar ocupada e que será Zhang quen lle ensine Pequín ata atoparse. Cando van de visita a un templo, el abre o agasallo de Li e ve que é un perfume que deixa ao lado dunha fonte abandonado. Logo Zhang aluga unha moto e van a unha boleira e alí ven Li Qi e cando están xogando, Zhang recibe unha chamada e teñen que escapar os tres e collen a bolsa que trouxera Li Qi que era cocaína, e subidos á moto chegan a un bar e na trapela na parte de enriba da barra deixan a bolsa e logo de vaias fazañas deixan a el e dinlle que colla un taxi e vaia ao hotel, mentres eles marchan na moto.
Capítulo III
El chega a París e logo despois de varias viaxes chega á Illa de Elba para ir ao enterro do pai de Marie ás 11 da mañá. O pai dela levaba 10 anos na casa con finca, ao nordeste da illa, preto da praia con árbores e mato para cabalos. Tamén conservaba o apartamento en París. Vivía só cos cabalos, facía pesca submarina e tiña unha grande biblioteca de historia da arte e filosofía, principalmente. O pai arranxara para Marie alí na finca, unha vella casa do xardineiro. Colle un hotel e marcha á igrexa. Ve a Marie e unhas 20 persoas e o cadaleito diante do altar e ela fronte ao cadaleito soa, vestida cunha camisa branca e pantalóns cinguidos beige, de amazona e co cabalo fóra que levara 12 k andando nel. O resto da xente é do lugar máis Maurizio de 80 anos e vellas vestidas de negro. Ela indícalle onde sentar e el sen que ela se decate marcha. Ela era dona dunha tenda de roupa en París. Logo do enterro ela o busca e ve que non está e vai por todo o pobo buscándoo ata dar coa habitación del no hotel pero non está; entón ela queda na cama esperándoo. Despois de tempo el chega e ela dille que vaian á praia. Ela báñase e non da chegado e pasa tempo e el cre que se afogou ata que a atopa no mar e chora.·
Personaxes
O protagonista e narrador: é o home sen nome. É coma unha folla levada polo vento que vai e volve, sen peso, sen nome… Conta a historia cunha chea de sentimentos enfrontados; por un lado ama a Marie e chora cando se enteira da morte do seu pai por estar ela soa e el séndolle infiel; pero por outro, é frío e apagado capaz de cruzar medio mundo pero retirarse e non estar ao lado da súa moza no momento fundamental. Séntese mal cando ela o ignora no funeral, pero cando parece que a súa redacción é unha especie de vinganza, decatámonos de que non é así ao ver a ruptura final da parella.
 |
| Jean Philippe Toussaint,imaxe recollida de bibliobs.nouvelobs.com |
Li-Qi: personaxe tamén estraño. Coñécea o protagonista sentada no chan ao marxe da festa, bebendo; vaise con el e invítao a ir a Pequín sen lle dicir nada de Zhang, nin da súa relación. Logo desaparece co sobre de Marie e volve aparecer na boleira cunha bolsa que se supón chea de droga. Ela está disposta sempre a ter relacións con el, ao marxe da Zhang.. Non pregunta nin quere que lle pregunten nada.
Zhang: é o home mafioso. Trafica con todo, venda dos billetes (mercado negro), no hotel en ruinas en Pequín, ao comprar a moto, coa droga,…En toda a novela parece que as mulleres levan a voz cantante; deciden, actúan, utilizan, móvense, negocian… Son caprichosas. Eles son marionetas nas súas mans, déixanse ir.
O Tempo
O tempo da narración: abarca moitos máis anos dos da historia pois fala da infancia ou adolescencia de Marie co seu pai, pasando polo ano anterior á ruptura da parella ata a actualidade, que é onde empeza a novela; logo podemos dicir que pasaron moitos anos.
O tempo da historia: dura 5 días; desde que chega a Shangai ata que volve para o enterro do pai de Marie á illa de Elba.
O capítulo I abarca 3 días e céntrase a acción en Shangai. Ten 50 páxinas
O capítulo II céntrase en Pequín dura 1 día e ten 56 páxinas
O capítulo III céntrase en París e a Illa de Elba , dura 1 día e abarca 50 páxinas.A capa do libro foi unha foto do propio autor tirada en China en 2001.
 |
| Illa de Elba, imaxe recollida de venere.com |
A súa obra fíxose máis visual, máis cinematográfica. Fuxir é unha bela resposta literaria ás creacións dos cineastas contemporáneos máis interesantes, como David Lynch o Wong Kar Wai” (Nelly Kaprêlian, Les Inrockuptibles). “Existe un 'estilo' Toussaint: trémulo, distinguido, desgarrado, inesperado, glacial. Existe un fulgor Toussaint, con perspectivas de rúas, habitacións, corredores, baldosas, siluetas, auga; toda unha onda de sensacións; o autor mostra un mundo de ilusións flotantes, cheo de trampas. Fuxir é un libro rigoroso, austero, habitado, engastado cunha simplicidade sorprendente ante a pesada trama das ‘novelas’ publicadas en Francia actualmente. Se todas as grandes novelas posúen unha luz propia, esta novela resplandece, intelixente e fraterna, desenganada e aristocrática.”. Chama a atención a estrañeza do amor e a familiaridade da morte
Flashes: a grande velocidade, a aparición de Zhang en Shangai, a aparición de Li-Qi, a escapada en moto, a chegada ao funeral, a fuxida del no funeral,…
No hay comentarios:
Publicar un comentario